2 marca 2017 Sądy zasądzają zadośćuczynienie za krzywdę rodziny

Rodziny osób ciężko poszkodowanych w wypadkach też cierpią i mają prawo do zadośćuczynienia.

Polskie sądy uznają, że bliscy osób ciężko rannych też mają prawo do zadośćuczynienia za naruszenie więzi rodzinnych, jeżeli poważne obrażenia ofiary ograniczają z nią kontakt.

Kiedy w wyniku nieszczęśliwego wypadku dojdzie do poważnych obrażeń, skutkujących niedowładem ciała lub innymi nieodwracalnymi zmianami, oczy wszystkich skierowane są na cierpiącego. Na drugim planie znajdują się osoby, które dla poszkodowanego zmieniają swoje plany życiowe, często rezygnują z pracy.

Do tej pory zadośćuczynienia za krzywdę mogły dochodzić osoby bezpośrednio poszkodowane w wypadkach oraz osoby poszkodowane pośrednio, tj. rodzina, jeśli następstwem wypadku była śmierć poszkodowanego.
Pomijano najbliższych członków rodziny osób ciężko rannych (poszkodowanych), którzy stawali przed nową, trudną, tragiczną rzeczywistością – życiem z osobą w śpiączce, inwalidą czy z innymi urazami utrudniającymi samodzielną egzystencję. Ostatnie wyroki polskich sądów potwierdzają, że rodzinie, która cierpi wskutek wypadku osoby bliskiej, nie można odmówić prawa do zadośćuczynienia.

60 tys. i 80 tys. zł dla synów za zerwane więzi z ciężko rannym ojcem

Na skutek wypadku drogowego ustały relacje ojcowskie ojca z kilkuletnimi chłopcami. Sądy Okręgowy i Apelacyjny uznały utratę dobra osobistego w postaci naruszenia więzi rodzinnych, przyznając odpowiednio 60 tys. i 80 tys. zł dla każdego z chłopców. Sąd Najwyższy uznał, że art. 446 § 4 k.c. zakładający zadośćuczynienie za skutki spowodowania śmierci ich bliskiego, nie wyłącza podobnego świadczenia w innych wypadkach, a więzi rodzinne są dobrem osobistym wymagającym ochrony w razie naruszenia. Przy naruszeniu więzi rodzinnych do bezpośrednio poszkodowanych zalicza się nie tylko ofiara wypadku, ale też jej dzieci (wyrok Sądu Najwyższego z 10 lutego 2017 roku, sygn. akt V CSK 291/16).

Prawo do nawiązania normalnych więzi i relacji z dzieckiem dobrem osobistym rodziców

Jeżeli przez błąd medyczny dziecko jest niepełnosprawne w takim stopniu, że nie jest możliwe normalne funkcjonowanie rodziny, to rodzice mają prawo do zadośćuczynienia. Syn w trakcie porodu w skutek zaniedbań pracowników szpitala doznał niedotlenienia mózgu, skutkującego ciężkim dziecięcym porażeniem mózgowym. Sąd wskazał, że naruszenie silnych i trwałych więzi emocjonalnych między rodzicami a dziećmi, powinna być kwalifikowana, jako naruszenie dóbr osobistych (wyrok Sądu Najwyższego z 9 sierpnia 2016 roku, sygn. akt II CSK 719/15).

300 tys. i 200 tys. zł dla cierpiących rodziców

Sąd Apelacyjny w Warszawie w sprawie nieprawidłowego przeprowadzenia porodu w jednym z mazowieckich szpitali, uznał roszczenia rodziców niepełnosprawnej powódki. Sąd stwierdził, że własna szkoda rodziców, wynikająca z naruszenia ich prawa do cieszenia się niezakłóconym życiem rodzinnym, do utrzymywania prawidłowych relacji w rodzinie i posiadania możliwości wychowania zdrowego potomstwa, również powinna zostać wynagrodzona. Córka, z uwagi na poważne uszkodzenie mózgu, pozostała dzieckiem głęboko niepełnosprawnym fizycznie i intelektualnie. Sąd ustalił wysokość należnego zadośćuczynienia córce na kwotę 1,2 mln zł, w przypadku jej rodziców, na kwotę odpowiednio 300 tys. zł i 200 tys. zł. Sąd potwierdził zasadność dochodzenia na podstawie art. 448 k.c. zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych członków rodziny, w której relacje zostały zaburzone wskutek spowodowania poważnego uszczerbku na zdrowiu jednego z jej członków (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 18 stycznia 2016 roku, sygn. akt VI ACa 1405/14).

- Sądy potwierdzają: cierpienia rodziny, opiekującej się osobą ciężko ranną są nie mniejsze niż osób, które straciły bliskich w wypadkach. Mieszkania, w których przebywają ciężko ranne osoby, często przypominają hospicja lub pokoje szpitalne, niż normalny, tętniący życiem dom. Ciężki stan zdrowia ofiar wypadków, ich ograniczenia i cierpienia, negatywnie wpływają na innych członków rodziny. Osobom tym, za ich cierpienia, za rezygnację z własnych marzeń, za zerwane więzi z osobą poszkodowaną - należy się godne zadośćuczynienie – stwierdza Tomasz Rosa, dyrektor Grupy Doradczej Prawno-Medycznej.

Źródło: GDPM